Afleveringen
-
Je kunt altijd iets doen voor een kind dat het zichtbaar moeilijk heeft. Daar is hij van overtuigd. Wat hij ook zeker weet: 'verhullend taalgebruik werkt wegkijken in de hand.' En: 'we kijken liever weg dan dat we iets doen.'
-
Buiten spelen, noemt hij het zelf. Het plezier opzoeken en daar verslag van doen. En je niet in een hokje laten duwen, dus daarnaast ook een bestaan als muzikant. We spreken over de Tumor Tapes, 'positivisme tegen de klippen op', de schoonheid van melancholie en over juice, want 'we kunnen morgen allemaal de lul zijn.'
-
Natuurlijk blikken we terug op het overlijden van Paus Franciscus en op de inauguratie van de nieuwe Paus. We spreken over de kunst van het berusten. Dat je ouder wordt. Dat het einde nadert. En waar hij niet in berust. Transgenderzorg. En we gunnen elkaar onze eigen mening.
-
Eén blik. En hij weet het. Hij geeft een kijkje achter de schermen van het verwerven van de kunstcollectie van Fenix, het nieuwe kunstmuseum voor migratie. We spreken over hokjesdenken, gelukszoekers, het Rijksmuseum als een vrouw waar je moeite voor moet doen, goeiemorgen-schilderijen, zwachteltaal en woke: 'een discussie die vastloopt'.
-
Als kind werd hij al opgewonden als hij sneeuwvlokken uit de lucht zag vallen. En dat gevoel is altijd gebleven. We spreken over energie, over zijn lichaam ('mijn beste vriend') en over zijn patroon in de liefde: 'als iemand met me wilde zoenen, dan ging ik al voor de bijl'.
-
Woke, sisterhood, fake it till you make it. Begrippen die goedbedoelend begonnen, maar steeds leger zijn geworden. We blikken terug op haar statement van vorig jaar, we spreken over satire en over ironie 'daarmee plaats je je buiten de groep waartoe je behoort.' En ze legt uit waarom Faber en Yesilgöz allebei chatbots zijn.
-
We spreken over de draai van het kabinet ten opzichte van Israel, over het defensiebudget, over de NAVO, over zijn jeugd en over het 'giftige politieke klimaat' waar Omtzigt over sprak toen hij vandaag afscheid nam.
-
25 jaar reality tv, wat heeft het ons opgeleverd? Dat vraagt hij zich af in zijn nieuwe docuserie. 'Bekendheid maakt niemand een leuker persoon'. We spreken over zijn maakstijl, zijn gebrek aan schaamte, en zijn liefde voor sport.
-
Het is de Dag van Europa. Maar daar heeft hij weinig gevoel bij. We spreken over nationalisme, George Orwell, de pijn van iets kwijtraken, zijn neiging tot nuanceren, het inbeelden versus het verbeelden van Louis Couperus en de liefde, hoe je die nooit kunt afdwingen.
-
Natuurlijk blikken we terug op de twee keer dat ze zelf meedeed aan het Eurovisie Songfestival. Hoe verbazingwekkend relaxed ze was. We luisteren naar het gelukmakende belletje van de ijscoman, ze vertelt over haar rolmodel Oleta Adams en we spreken over liefdesliedjes.
-
Hij heeft een diepe liefde voor de economische wetenschap, die hem altijd heeft geholpen om de wereld beter te begrijpen. Hij legt uit waarom de stad juist een plek is voor hoogopgeleiden, dat Nederland helemaal niet zo ongelijk is. En waarom we behoefte hebben aan een nieuwe investeringsbank.
-
De afgelopen twee weken was zijn gezicht in 40 miljoen huiskamers te zien over de hele wereld; acteur Soufiane Moussouli speelde de hoofdrol in de Netflix-film iHostage. Een grote droom die uitkomt voor de 37-jarige acteur, die inmiddels al flink wat jaren serieus bezig is met zijn acteercarrière. Veel van zijn eerdere werk gaat over de zoektocht naar zichzelf, maar heeft hij dat antwoord inmidels al gevonden?
-
Laat het hout op je afkomen. Zet het paard in de hoek. Beschouw je kinderen niet als een verlengstuk van jezelf. Enkele levenslessen uit dit gesprek. En natuurlijk praten we ook over de dood: 'Onuitstaanbaar vind ik het, dat ik er in 2146 niet meer zal zijn.'
-
We spreken over 'de stille bijval', de akoestiek als instrument, zijn Papageno bij de Metropolitan Opera New York en over Mahler, die zelf wist dat hij zijn tijd ver vooruit was. En daar ook gelijk in kreeg.
-
We spreken over moppentappers ('geen leuke mensen'), vrouwen ('kunnen geen moppen tappen'), begrafenistrends ('je MOET genieten'), de psychologie van constipatie, geluk en over hoe zijn liefdesleven ervoor staat ('slecht, dank je').
-
Haar enorme nieuwsgierigheid zorgde ervoor dat ze het kon, helemaal opnieuw beginnen met zingen. Want ze wilde begrijpen hoe het werkte. We spreken over de rol van haar leven in 'Elisabeth' en over de rol in haar leven als mantelzorger voor haar ouders.
-
Uitleggen hoe het strafrecht echt werkt, dat ziet hij als zijn missie. Aan de talkshowtafels, op scholen. We spreken over het Marengoproces, over politiek, over het cellentekort, het gevoel van thuis en we luisteren naar 'The sound of music'.
-
Hij zit veertig jaar in het muziekvak, dus bespreken we zijn liefde voor het levenslied. We blikken terug op zijn jeugd en zijn carrière. De kunst van het relativeren.
-
Ze is burgerlijk gehoorzamer geworden, maar dat betekent niet dat haar activisme is afgenomen. Ze gelooft in de kracht van het gesprek, als je buiten je bubbel treedt kun je de mini-Jort Keldertjes bereiken. En als je goed om je heen kijkt, zie je vanzelf wat we nu normaal vinden, maar wat eigenlijk radicaal is. En ja, de media zouden wat haar betreft beter hun best moeten doen.
- Laat meer zien
