Afleveringen
-
In 1987 sprak ze zich al uit in Sesamstraat, dat we maar eens moesten stoppen met Zwarte Piet. En ze begreep dat het vervolgens nog lang duurde voordat het echt gebeurde: 'Ga er nooit vanuit dat degene tegen wie je strijdt, minder zeer heeft dan jij.' We spreken over haar grote liefde, over typecasting - 'Ik heb een weekend lang gehuild' - en over echt gezien worden.
-
We spreken over zijn kunstenaarschap, over het familiebedrijf ('We zijn allemaal dromers') over zijn liefde voor groei, voor groter, en de onrust die dat met zich meebrengt. Over arbeidsethos en zijn oproep om elkaar wat meer aan te moedigen. Niet alleen als iemand op zijn bek gaat, maar ook als iemand succes heeft.
-
Zijn er afleveringen die ontbreken?
-
De wegen die je niet bewandelt, ook die bepalen je leven. Het is één van de inzichten die hij met ons deelt in zijn boek. We spreken over zijn bewogen jeugd, de jaren met Di-rect en hoe hij daarna in zijn eentje verder ging. Zonder rancune.
-
Want als je dan wint, dan ben je nóg beter! We spreken over zijn overstap naar Viaplay, het tikkie van Max, over de kracht van mannenvriendschappen, over De Klassenavond. En over bang zijn en tóch durven. Hoe doe je dat?
-
Als ze iets tot op de bodem wil uitzoeken, dan blijft ze graven. De belangrijkste vraag die haar nu bezighoudt: wat is er waar van alle beloften die de cosmetica-industrie doet? Spoiler: heel weinig. Haar missie: consumenten ervan overtuigen dat we dus kunnen stoppen met kopen. Scheelt geld, plastic en teleurstelling.
-
Verraden voelt hij zich. Boos. En teleurgesteld in de fractie, omdat er niemand is opgestaan. 'Weer een kabinetsval door een ondemocratische partij'. Hij blikt terug op zijn tijd bij de PVV, op zijn tijd bij de politie, hoe slechts drie woorden een einde maakten aan die carrière. Daarnaast: een advies voor de BBB en hoe het nu verder moet in Den Haag.
-
Natuurlijk bespreken we de onderhandelingsstrategieën van Wilders. Hoe hij zichzelf in een benarde positie heeft gemanoeuvreerd. Het zogenaamde chicken-moment. We blikken vooruit op de NAVO-top. En natuurlijk geeft hij een lesje onderhandelen en legt hij uit waarom vrouwen en baby's hier zo goed in zijn.
-
De veerkracht van de Amerikanen, die ervaart ze bij haar Amerikaanse bonusfamilie. We spreken over de dunne lijn tussen haar werk als journalist en als Amerikakenner, haar fascinatie voor het verzet tegen anti-democratische krachten, over wat Trump wel goed doet. En over haar eigen veerkracht.
-
Hij vertelt over de hoge radioantenne in zijn ouderlijk huis in Maastricht. Hoe hij naar zeepiraat Radio London luisterde. We spreken over FM op5, zijn programma op Radio 5, we blikken terug op Spijkers met koppen. En we blikken vooruit, want hij maakt al meer dan zestig jaar radio en wil dat ook blijven doen.
-
De perfecte gehaktbal, neuzekes, stoemp en de rosbief van zijn Metje. 'Niets is zo intiem als voor iemand koken, want als je iets maakt, steekt de ander het in de mond.' We spreken over de slagerij van zijn ouders, de boerderij van zijn grootouders, hoe hij zichzelf is geworden en het geheim van een goed recept: 'dat moet als de handleiding van een IKEA-kast zijn.'
-
Hij bevindt zich het liefst in de comfortzone, in plaats van op zoek te gaan naar onnodig risico. We spreken over RTL Boulevard, over de nieuwe RTL Talkshow en natuurlijk over zijn vaderschap. En aan het eind van het uur vinden we toch - hoera - een rafelrandje. Een kleintje, maar toch.
-
Je kunt altijd iets doen voor een kind dat het zichtbaar moeilijk heeft. Daar is hij van overtuigd. Wat hij ook zeker weet: 'verhullend taalgebruik werkt wegkijken in de hand.' En: 'we kijken liever weg dan dat we iets doen.'
-
Buiten spelen, noemt hij het zelf. Het plezier opzoeken en daar verslag van doen. En je niet in een hokje laten duwen, dus daarnaast ook een bestaan als muzikant. We spreken over de Tumor Tapes, 'positivisme tegen de klippen op', de schoonheid van melancholie en over juice, want 'we kunnen morgen allemaal de lul zijn.'
-
Natuurlijk blikken we terug op het overlijden van Paus Franciscus en op de inauguratie van de nieuwe Paus. We spreken over de kunst van het berusten. Dat je ouder wordt. Dat het einde nadert. En waar hij niet in berust. Transgenderzorg. En we gunnen elkaar onze eigen mening.
-
Eén blik. En hij weet het. Hij geeft een kijkje achter de schermen van het verwerven van de kunstcollectie van Fenix, het nieuwe kunstmuseum voor migratie. We spreken over hokjesdenken, gelukszoekers, het Rijksmuseum als een vrouw waar je moeite voor moet doen, goeiemorgen-schilderijen, zwachteltaal en woke: 'een discussie die vastloopt'.
-
Als kind werd hij al opgewonden als hij sneeuwvlokken uit de lucht zag vallen. En dat gevoel is altijd gebleven. We spreken over energie, over zijn lichaam ('mijn beste vriend') en over zijn patroon in de liefde: 'als iemand met me wilde zoenen, dan ging ik al voor de bijl'.
-
Woke, sisterhood, fake it till you make it. Begrippen die goedbedoelend begonnen, maar steeds leger zijn geworden. We blikken terug op haar statement van vorig jaar, we spreken over satire en over ironie 'daarmee plaats je je buiten de groep waartoe je behoort.' En ze legt uit waarom Faber en Yesilgöz allebei chatbots zijn.
-
We spreken over de draai van het kabinet ten opzichte van Israel, over het defensiebudget, over de NAVO, over zijn jeugd en over het 'giftige politieke klimaat' waar Omtzigt over sprak toen hij vandaag afscheid nam.
-
25 jaar reality tv, wat heeft het ons opgeleverd? Dat vraagt hij zich af in zijn nieuwe docuserie. 'Bekendheid maakt niemand een leuker persoon'. We spreken over zijn maakstijl, zijn gebrek aan schaamte, en zijn liefde voor sport.
- Laat meer zien
