Afleveringen
-
Jan Mom in gesprek met fotograaf Claire Felicie over haar Fotoboek Falling Man.
Toen het Coronavirus en de daaropvolgende lockdowns het openbare leven lamlegden, begon fotograaf Claire Felicie, zichzelf vragen stellen over hoe wij in onze cultuur omgaan met onze sterfelijkheid. Ze bezocht vorig jaar maart met haar analoge Rolleiflex begraafplaatsen, de Amsterdamse Nicolaaskerk en De Wallen. Toen ze begon met fotograferen was dit normaal zo drukbezochte gebied vol met sekswerkers, leeg en verlaten. De kerken waren gesloten en elkaar aanraken was verboden.
Het resultaat is te zien in het boek Falling Man. -
Schrijver, columnist en journalist Toine Heijmans leest voor Opium het boek Atlas van vuurtorens aan het einde van de wereld.
Atlas van vuurtorens aan het einde van de wereld is een unieke verzameling van meer dan dertig waargebeurde verhalen over vuurtorens, met prachtige, kleurrijke illustraties, bouwtekeningen en zeekaarten.
Een blinde vuurtorenwachter in Rusland zorgt dat er licht schijnt op de poolcirkel. Een dapper meisje uit de Verenigde Staten zal voor altijd herinnerd worden om haar hulp bij verschillende schipbreuken. In Nieuw-Zeeland dreigt een klein vogeltje uit te sterven na de bouw van een vuurtoren en de komst van de nieuwe vuurtorenwachter en zijn kat. Op het zuidelijkste puntje van Argentinië spookt het. Een Britse excentriekeling bouwt een toren op open zee om er later te sterven. Twee bewakers verdwijnen op mysterieuze wijze uit een eenzame baai op Robbeneiland. Al deze verhalen voeren ons naar horizonten waar bijzondere figuren als Nelson Mandela, Edgar Allan Poe en Virginia Woolf elkaar ontmoeten en waar momenten van gekte en eenzaamheid, moed en geluk elkaar opvolgen.
José Luis González Macías schreef én ontwierp dit visueel verbluffende boek. Het resultaat is een reis rond de wereld om bij weg te dromen. -
Zijn er afleveringen die ontbreken?
-
Jan Mom in gesprek met schrijfster en radiomaakster Nikki Dekker over haar debuutroman diepdiepblauw.
Nikki Dekker (1989) is schrijver en radiomaker. Ze publiceerde onder meer in Tirade, De Gids en De Revisor, en trad op tijdens Lowlands en Dichters in de Prinsentuin. In 2018 verscheen bij Wintertuin een voorwerp dat nog leeft, een bundeling essays en gedichten op het snijvlak van het persoonlijke en het politieke. Met haar radiodocumentaire De oppas en ik werd Dekker genomineerd voor de Prix Europa. diepdiepblauw is haar debuutroman.
diepdiepblauw (De Bezige Bij) | Zonder zwemdiploma slinken je overlevingskansen, weet de verteller in diepdiepblauw. Ze weet hoe je het hoofd boven water houdt in een onrustige zee en dat je bij hoge golven het beste naar de bodem duikt om het gebulder over je heen te laten komen. Maar in het echte leven heb je aan zulke lessen niet veel.
In haar debuutroman onderzoekt Nikki Dekker wat we van de dieren onder water kunnen leren over liefde en identiteit. Ze zet alikruiken tegenover onenightstands, de blobvis naast het schoonheidsideaal en duikt in de wereld van geheimzinnige platvissen, homoseksuele zeehonden en zelfbewuste poetslipvissen.
diepdiepblauw is een rijke essayistische roman over het onstuitbare verlangen naar onbekende plekken, naar andere levens en naar het water dat je altijd zal dragen. -
Jan Mom in gesprek met Joost Oomen over zijn boek Visjes.
Joost Oomen (1990) trad als dichter op van Pisa tot Parijs en van Lowlands tot Oerol. De Volkskrant riep hem uit tot het literaire talent van 2021. Vorig jaar verscheen zijn lovend besproken debuutroman Het Perenlied en sinds september is hij vaste columnist voor de Leeuwarder Courant en het Dagblad van het Noorden. Hij werd derde bij de kennisquiz De Slimste Mens.
Visjes
Ten noorden van Sicilië ligt het eiland Salina. Het bestaat uit twee dode vulkaantoppen, vijf dorpjes en een vuurtorentje. Het ligt in een kristalheldere zee, met aan de linkerkant de rokende Stromboli en aan de rechterkant de besneeuwde toppen van de Etna.
Maar het eiland is in mineur. Al maanden blijven de toeristen weg. Midden in deze crisis, in mei 2021, wordt Joost Oomen uitgenodigd voor een kunstenaarsresidentie op Salina. Hij besluit de eilanders te helpen. Om de toeristen terug naar het eiland te lokken, wil hij bewijzen dat de vissen rond Salina gevoel voor poëzie hebben. Hoe? Door ze met een gedicht te vangen.
Visjes is een waargebeurd reisverslag tegen de achtergrond van de coronacrisis. Het is een lofzang op Italiaanse eilanden en het logboek van een artistiek avontuur. -
Andrea van Pol in gesprek met Saskia Boelsums over haar tentoonstelling in museum JAN getiteld: 'Liefde voor Landschap'.
Saskia Boelsums laat een impressionistische en persoonlijke beleving zien in haar expositie, waarin bijna honderd werken tentoon worden gesteld. In de twee grote zalen van het museum zijn een groot aantal Nederlandse landschappen te zien. In de twee kleinere zalen is te zien hoe Saskia Boelsums gekomen is tot de keuze voor fotografie en hoe ze zich via stillevens en portretten ontwikkeld heeft tot landschapsfotograaf. De expositie is op 30 juni geopend en loopt tot en met 25 september.
'Ik voel me kunstenaar met een camera,' zegt Saskia Boelsums vaak over haar speciale manier van werken.' Ze gebruikt camera en fotografische
technieken om uit te drukken wat ze ervaart als ze in de natuur is. Net als een schilder dat zou doen. 'De foto die ik maak daar zit alles al in. Dat is mijn basis, of zoals een schilder zou zeggen, dat is mijn schets. Daarna ga ik ermee aan het werk. Ik maak een uitsnede, zoek naar een goede balans tussen licht en donker en geef bijvoorbeeld extra nadruk aan de meest essentiële kleuren. Zo werk ik eraan tot ik in het eindresultaat de ervaring terugzie die ik had toen ik de foto maakte.'
Saskia Boelsums (1960) is geboren in Nieuwer-Amstel in Nederland en groeide op in Iran en Curaçao. Boelsums studeerde Grafische en Ruimtelijke Vormgeving aan de Academie Minerva in Groningen. Sinds 2013 richt ze zich op fotografie exposeerde ze haar werk in Amsterdam, Londen, Berlijn, Hong Kong en New York. Haar kunstwerken zijn opgenomen in diverse kunstcollecties. Onlangs is zij uitgeroepen tot Nederlands kunstenaar van het jaar 2020, wat betekent dat zij op dit moment de meest geliefde Nederlandse beeldend kunstenaar is.
-
Annemieke Bosman in gesprek met cameravrouw Myrthe Mosterman over de Nederlandse film Splendid Isolation (2021, regie: Urszula Antoniak). Myrthe draaide alle shots in Splendid Isolation op 16mm-film.
Myrthe Mosterman (1983) studeerde Filmwetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam, volgde de Nederlandse Filmacademie en is werkzaam als regisseur en director of photography. Mosterman filmde prijswinnende documentaires, commercials en korte films, waaronder The Walking Fish van Thessa Meijer (vorig jaar op IFA te zien en bekroond met de Noorderkroon award van het Noordelijk Film Festival) en Weeën (Nils Vleugels, 2017), waarvoor ze tijdens Shortcutz Amsterdam de Mr Zee Award won voor Best Cinematography. In 2020 won Mosterman als eerste vrouw ooit een Gouden Kalf voor Beste Camera, voor het coming-of-age turndrama Goud (Rogier Hesp, 2020). Myrthes werk (speelfilms, documentaires en commercials) wordt vaak gekarakteriseerd als ‘dicht op de huid’: kijkers verdrinken in de gedachtewereld van de personages voor haar lens. Haar beelden zijn intiem en sereen, vaak met een helder kleurgebruik.
Splendid Isolation | Er is weinig bekend over de ramp die Anna en Hannah zijn ontvlucht en de moeite die zij hebben moeten doen om het afgelegen eiland te bereiken. Wanneer ze drinkbaar water en een verlaten huis vinden in de duinen, valt Anna terug in haar rol als de verzorger van Hannah. Afstand is zowel noodzaak als een marteling voor de twee geliefden. Hannahs kwetsbare toestand herinnert de twee vrouwen eraan dat de tijd die zij samen hebben ten einde loopt. Op een dag ziet Hannah iemand op het strand. Het wrange noodlot dient zich aan. De indringer is de Dood die de vrouwen gevolgd is naar het eiland. -
Annemieke Bosman in gesprek met Jeroen Theunissen over zijn boek 'Ik = Cartograaf'.
Toen hij een jaar of twintig was, vond Jeroen Theunissen in een reiswinkeltje een kaart van Europa waarop dikke purperen lijnen langeafstandswandelingen markeerden. Als de schrijver jaren later last krijgt van melancholie, angstaanvallen en depressies, en zich gevangen voelt in een mislukkend huwelijk, laat hij alles en iedereen achter, ook en vooral zijn twee kinderen, en begint aan een zes maanden durende wandeltocht van Zuidwest-Ierland tot aan de Bosporus. Hij treedt zo in de voetsporen van de Brit Patrick Leigh Fermor, die al in 1933 te voet van Hoek van Holland naar Constantinopel reisde, dwars door een Europa dat zich op een scharniermoment bevond – Adolf Hitler was immers net aan de macht gekomen. Het Europa waar Theunissen doorheen wandelt kampt opnieuw met heel wat problemen: klimaatverandering, nationalisme en een vluchtelingencrisis.
Ik = cartograaf is vele boeken ineen. Een verslag van een wandeltocht. Een onhandige poging om onze snel veranderende wereld vast te grijpen. Een verhaal over een man die halsoverkop wegvlucht van zijn verantwoordelijkheden, terugkomt en probeert een woonplek voor zijn kinderen te creëren. In Ik = cartograaf tekent Jeroen Theunissen een persoonlijke kaart van Europa, het continent dat hij graag zijn thuis wil noemen.
Jeroen Theunissen (1977) publiceerde eerder drie dichtbundels en verscheidene prozawerken. Zijn in 2013 verschenen familieroman 'De omwegen' leverde hem lovende kritieken op en belandde op de shortlist van de Libris Literatuur Prijs. Voor de bundel 'Hier woon je' kreeg hij de Herman de Coninck Publieksprijs 2016 en met de roman 'Jouw huid' stond hij op de longlist van de BookSpot Literatuurprijs 2018. -
Annemieke Bosman praat met Mascha Halberstad over haar animatiefilm Knor.
Voor haar negende verjaardag krijgt Babs van haar opa uit Amerika het varkentje Knor cadeau. Haar ouders zijn daar niet zo blij mee. Alleen op voorwaarde dat Knor een puppycursus volgt, mag Babs hem houden. Maar dan blijkt opa stiekem andere plannen te hebben met Knor. Hij doet mee met de worstenwedstrijd van de Vereniging voor Vleeswaren van Verse Varkens.
Voor haar debuut zocht regisseur Mascha Halberstad naar een verhaal dat zich zou lenen voor stop-motion animatie, maar in de geest van haar literaire held Roald Dahl ook een donker randje mocht hebben. Ze vond het in De wraak van Knor van schrijfster Tosca Menten. Knor is dan ook meer dan alleen een kinderfilm geworden. Oerhollands van decor, maar niet alleen maar knus.
Met de stemmen van: Hiba Ghafry, Kees Prins, Matsen Montsma, Jelka van Houten, Henry van Loon, Loes Luca, Johnny Kraaijkamp, Alex Klaasen, Remko Vrijdag.
-
Annemieke Bosman in gesprek met Corinne Heyrman over haar boek Het begin en zijn oneindigheid.
Corinne Heyrman (1994) is een schrijver, podcast-en theatermaker uit Eindhoven. Ze studeerde
Woordkunst in Antwerpen en publiceerde Mogelijke eigenschappen samen met De Nieuwe Oost | Wintertuin. Ze droeg o.a. voorop Lowlands en Oerol.
Het begin en zijn oneindigheid
Op hoge leeftijd is Marcel met een depressie in een psychiatrisch ziekenhuis beland, waar zijn kleindochter jaren eerder ook verbleef, op de afdeling eetstoornissen. Ze komt hem dikwijls opzoeken en bespreekt haar vragen in een radiodocumentaire. In hoeverre kies je zelf wie je bent? Wat is een Verward Persoon? Hoe erfelijk is ontregeling, en wat is de oorzaak ervan?
Wanneer begint herstel en belangrijker, wanneer eindigt het? Corinne Heyrman vertelt het verhaal van de grootvader, zijn kleindochter, familieleden en andere patiënten in het ziekenhuis, waarmee ze de complexiteit en de vele gezichtspunten van psychische kwetsbaarheid volverbeeldingskracht en inlevingsvermogen ontleedt. -
Jan Mom praat met Jan Dirk van der Burg, Fotograaf des Vaderlands, over zijn overzichtstentoonstelling Typisch Nederland in het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam.
Waarom zou je een klikobak camoufleren? Waarom worden telefoonmasten vermomd als bomen? Waarom?
Jan Dirk van der Burg werd in 2018 benoemd tot Fotograaf des Vaderlands. In het najaar van 2022 draagt hij zijn ambt over aan een collega-fotograaf. Ter afsluiting van zijn ambtsperiode presenteert het Nederlands Fotomuseum van 3 juli t/m 30 oktober 2022 een overzichtstentoonstelling van zijn bijzondere fotografie-oeuvre dat hij de afgelopen 3 jaar heeft opgebouwd.
In de tentoonstelling Typisch Nederland rekent Jan Dirk van der Burg vrolijk af met het idee dat Nederland zo normaal is. Van het polderboeddhisme tot het vermommen van kliko’s en de vindingrijkheid voor de onderhoudsarme voortuin. Typisch Nederland is een droogkomische reflectie en een unieke kijk op de alledaagsheid. Na een bezoek aan de tentoonstelling kijk je nooit meer hetzelfde naar jouw omgeving en vraag je je op elke straathoek af: waarom?
Met dit project plaatst Jan Dirk van der Burg zich in de traditie van fotografen die school maakten met kritisch-ironische, fotografische observaties van het alledaagse Nederland. Een aantal van hen zijn in de Collectie van het Nederlands Fotomuseum vertegenwoordigd, onder wie Hans Aarsman, Hans van der Meer, Hans Eijkelboom en Marwan Bassiouni. -
Annemieke Bosman ontvangt schrijver Matthijs de Ridder. Hij keek voor Opium de documentaire The real Charlie Chaplin, die vanaf vandaag in de bioscoop is te zien. Matthijs schreef het boek "De eeuw van Charlie Chaplin" en praat met Annemieke over de film.
Decennialang was hij de beroemdste man op aarde, voor wie enorme mensenmassa’s op de been kwamen. Bij velen vooral bekend als de komiek die de iconische zwerver The Tramp op het witte doek tot leven bracht en daarmee voor altijd vereenzelvigd werd. Hij wordt geroemd als groot filmmaker van legendarische films als The Kid, Modern Times en The Great Dictator die nog altijd veel zeggingskracht hebben. Maar wie was de mens achter een van de meest getalenteerde kunstenaars van de twintigste eeuw: Charlie Chaplin (1889-1977).
Aan de hand van geënsceneerde beelden met nieuw ontdekte, authentieke audio-opnames van onder meer een interview van Chaplin met Life Magazine in 1966 en Chaplin’s persoonlijke archiefmateriaal, wordt Chaplin’s razendsnelle opkomst vanuit de sloppenwijken van Victoriaans Londen naar de hoogten van het supersterrendom in Hollywood geconstrueerd. Tot het moment dat hij op schandalige wijze uit de gratie viel en zijn gloriejaren in een heel ander daglicht kwamen te staan.
Door zijn leven te spiegelen aan een caleidoscoop van nooit eerder gehoorde stemmen – waaronder die van zijn kinderen en Effie Wisdom, een vriendin uit zijn kindertijd - werpt de film nieuw licht op de vele kanten van een baanbrekend, controversieel en visionair artiest. Actrice Pearl Mackie brengt als verteller de persoon Chaplin tot leven, waarbij zijn donkere kanten niet onbelicht blijven. Gedurende zijn hele carrière heeft de media een grote rol gespeeld in de beeldvorming rondom Chaplin. Aanvankelijk in zijn voordeel, maar later draaide dit radicaal om en na intensieve bemoeienis van Amerikaanse overheidsinstanties die hem betichtten van communistische denkbeelden, moest hij zelfs de VS verlaten. -
Annemieke Bosman praat met schrijver Maarten van der Graaf over zijn nieuwe roman Onder asfalt.
Maarten van der Graaff (1987) is schrijver en dichter. Hij debuteerde in 2013 met de bundel Vluchtautogedichten, en ontving de C. Buddingh’-prijs. Zijn tweede bundel Dood werk verscheen in 2015 en werd bekroond met de J.C. Bloem-poëzieprijs. Wormen en engelen, zijn debuutroman uit 2017, werd zeer goed ontvangen en genomineerd voor de Anton Wachterprijs. In 2020 verscheen Nederland in stukken, zijn derde dichtbundel. Van der Graaff is medeoprichter en redacteur van het online literair tijdschrift Samplekanon.
Het is 1999. Op een zomeravond, rond de klok van tien, verdwijnen alle snelwegen. Modderige vlaktes blijven achter en er duiken schimmige figuren op die zichzelf de engelen noemen. Alina en Sinem, Shirley en Julian, Lennard en Simon, Raziël en Jeremiël: allemaal doorkruisen ze deze nieuwe wereld, op zoek naar antwoorden.
Het is 2068. Ira woont in Dierenriem, een wijk in de Buitenste Randstad. Ze wantrouwt het gelijkmatige leven daar al langer, maar door de mysterieuze aandoening van haar moeder en de vondst van een bak vol oude systeemkaarten, lijkt niets meer te kloppen. Deze gebeurtenissen lokken haar steeds maar weer naar de snelweg, waar ze zich overgeeft aan het onbekende. -
Andrea van Pol praat met Lucia Nankoe, curator van de tentoonstelling Surinaamse Trouwportretten in het Amsterdamse Fotografiemuseum FOAM.
Vanaf 24 juni 2022 presenteert Foam de tentoonstelling Surinaamse Trouwportretten, een verzameling van bijzondere portretten die samen bijna een eeuw Surinaamse geschiedenis beslaan. De foto’s bestrijken de periode van 1846 tot 1954, toen Suriname nog een Nederlandse kolonie was. De familiefoto’s en -verhalen maken inzichtelijk hoezeer Surinamers onder Nederlands bestuur naar alle windstreken zijn afgereisd. Surinamers waaierden namelijk al vroeg uit over de wereld en vonden hun partner soms elders, op Aruba, Curaçao of Bonaire, in voormalig Nederlands Oost-Indië, Nederland of Noord-Amerika. De kracht van deze verzameling persoonlijke foto’s zit hem dan ook in de veelheid aan verschillende verbintenissen die zich over de hele wereld uitstrekken.
Het idee om deze bijzondere portretten bijeen te brengen ontstond bij Lucia Nankoe, de gastcurator. Samen met haar team sprak zij vele nakomelingen van bruidsparen, van wie minimaal één voorouder een Surinaamse achtergrond heeft. De resulterende verzameling portretten is sinds de uitgave van een boek en een reizende tentoonstelling in 2019 gestaag blijven groeien. Inmiddels telt het project meer dan 135 foto’s en verhalen, die samen bijna een eeuw Surinaamse geschiedenis beslaan.
Lucia Nankoe groeide op in Amsterdam en studeerde moderne letterkunde aan de Sorbonne in Parijs. Studie in Frankrijk: Literatuur(Lettres Modernes) en Geschiedenis. Sinds 1986 doceert ze Frans, Franse media en literatuur aan de Faculteit Communicatie en Journalistiek aan de Hogeschool van Utrecht. -
Andrea van Pol in gesprek met Nicole Ex, oprichter en hoofdredacteur van het kunstmagazine 'See All This'.
See All This een kunstmagazine dat vier keer per jaar verschijnt in print, en dat zich inzet voor meer aandacht voor vrouwelijke kunstenaars.
De laatste editie heet 'We are all meat’. Met 200 pagina’s, gedrukt in alle kleuren van de menselijke huid, is het nieuwe zomernummer van See All This het vlezigste nummer ooit. Een dubbeldikke, tweetalige editie met vlees in al zijn verschijningsvormen, over mens en dier, vlees en huid, en de sensatie en noodzaak van aanraking. See All This #26 onderzoekt onze relatie met andere dieren, en is een noodzakelijke reminder dat we uiteindelijk allemaal vlees zijn.
Nicole Ex is hoofdredacteur en oprichter van See All This kunstmagazine, dat inmiddels zeven jaar bestaat. Voor die tijd was ze de betrokken bij de totstandkoming van cultuurtijdschrift Hollands Diep. Daarnaast is ze auteur van meerdere boeken, fictie en non-fictie. -
Annemieke Bosman praat met jeugdboekenschrijver Marco Kunst over zijn boek Patroon.
In een melige bui besluiten Mylo en zijn beste vriend Mees tot een experiment: met niets anders dan een hamer en een tang vuren ze een kogel af. Het gaat gruwelijk mis. Door stom gepruts van Mylo krijgt Mees de kogel in zijn hoofd en sterft. Het boek gaat over verantwoordelijkheid en schuld, maar ook over noodlot en vrije wil: de dingen gingen zoals ze gingen. Misschien kon Mylo wel niet anders, omdat de chemie en de bedrading in Mylo’s hersenen nu eenmaal zo is. Dan heeft het hele begrip van verantwoordelijkheid geen betekenis, dan is er namelijk alleen oorzaak en gevolg. Ook komt een familiepatroon aan het licht dat al drie generaties speelt. Kun je aan dat soort patronen ontsnappen? Zo ja, hoe dan? -
Annemieke Bosman in gesprek met Menno Fitski, hoofd Aziatische kunst Rijksmuseum in Amsterdam.
Het Rijksmuseum toont deze zomer een uitzonderlijke collectie Japans lak uit de periode 1890-1950. Een selectie van bijna 70 werken van over de hele wereld laat zien hoe de al eeuwen oude lakkunst zich in het begin van de 20ste eeuw opnieuw uitvindt: van traditionele dromerige voorstellingen in goud, zilver en zwart, transformeert lakwerk zich tot een kunstvorm met sprekende kleuren en sterke ontwerpen. Menno Fitski stelde de tentoonstelling 'Modern Japans Lak' samen met Jan Dees, specialist op het gebied van de Japanse lakkunst. -
Annemieke Bosman praat met Guus Luijters over zijn roman Hoe Tarzan de Tour de France won.
Amsterdam, jaren vijftig. Als Tom niet zit te fantaseren over het geheimzinnige huis aan de overkant van de straat, plakt hij uitgeknipte foto's van wielrenners in zijn schrift. Maar het liefst volgt hij wielerwedstrijden op de radio. Zijn favoriet is Hein van Breenen, die Tarzan wordt genoemd omdat hij zichzelf spectaculair wist te behoeden voor een val door zich aan een boomtak vast te grijpen. Tarzan was een gewone jongen die het geschopt heeft tot de Tour: een held.
Wanneer zijn vader een heuse Buick aanschaft, vertrekt Tom met zijn ouders naar Zuid-Frankrijk om de renners van de Tour de France in het echt te bekijken. Maar die reis verloopt heel anders dan hij zich had voorgesteld...
Guus Luijters publiceerde romans, novellen, poëzie en het indrukwekkende In Memoriam, een monument voor kinderen die in de oorlog zijn weggevoerd. Zijn meest recente publicatie is het vrolijke Ode aan het ei, dat hij samen met zijn dochter Sara Luijters schreef. -
Andrea van Pol in gesprek met Charlotte Martens, curator bij de Kunsthal Rotterdam.
Martens maakt de tentoonstelling ‘Here We Are! Women in Design 1900 – Today’ . In de Kunsthal zijn ruim honderd vrouwelijke ontwerpers te zien die een cruciale bijdrage hebben geleverd aan de ontwikkeling van modern en hedendaags design. Kunsthal Rotterdam zet werk van vrouwen in de schijnwerpers, met 120 jaar aan designhistorie uit de collectie van Vitra Design Museum als uitgangspunt. Van vrouwelijke Bauhauspioniers en het design van ruimtecapsule-interieurs tot legendarische designklassiekers en vrouwen die op dit moment met hun duurzame innovaties hun vak herdefiniëren. Aan de hand van sleutelmomenten uit deze en afgelopen eeuw krijgt het publiek een breed scala aan hoogwaardige designstukken voorgeschoteld, inclusief highlights uit het vermaarde Dutch Design. Ontdek nieuwe perspectieven op het verhaal van modern en hedendaags design in Here We Are!:
een groots en veelomvattend overzicht met een selectie aan meubels, keramiek, glaswerk, juwelen, mode en textiel. -
Annemieke Bosman praat met schrijver Alexander Nieuwenhuis over zijn debuutroman Winterthur.
De verteller van Winterthur is naar Zwitserland gekomen om de geschiedenis van de Club van Rome te onderzoeken. Als hij tijdens een wandeling in het Eschenbergwald Antonin ontmoet, raakt de verteller door hem en zijn levenswijze geïntrigeerd. Antonin leidt een vrij zweversbestaan in een hut bij Winterthur. Hij jaagt en verzamelt in het bos en haalt af en toe iets uit de prullenbak bij de supermarkt.
Ooit, vertelt Antonin, reisde hij de beroemde Duitse wetenschapper Alexander von Humboldt achterna door Latijns-Amerika. Hij heeft er allerlei wonderlijke ontmoetingen gehad en de geschiedenis van het werelddeel beter leren kennen. Gaandeweg blijkt dat het onderzoek naar de Club van Rome, die in 1972 veel van de problemen van de huidige eeuw voorzag, en het verhaal van Antonin meer met elkaar gemeen hebben dan op het eerste gezicht het geval lijkt.
In Winterthur combineert Alexander Nieuwenhuis op vanzelfsprekende wijze de grote geschiedenis met het persoonlijke: het verdwijnen van gletsjers, de geschiedenis van inheems Latijns-Amerika, de onderzoekingen van Humboldt, de uitputting van onze grondstoffen – het zijn maar enkele onderwerpen die hij aanstipt in zijn ongedwongen verhaal over een Nederlandse onderzoeker en een Zwitsers natuurmens.
Alexander Nieuwenhuis (1984) is journalist, essayist en wildernisgids. Hij studeerde aan het Koninklijk Conservatorium Antwerpen. In 2014 begon hij de Intuïtieve Encyclopedie en hij publiceerde in de Nederlandse Boekengids over Menno ter Braak en de Club van Rome. -
Annemieke Bosman spreekt met regisseur André van Hout. Hij maakte de documentaire 'Het langzame leven van Kees Torn'.
Tien jaar geleden stond hij nog in een uitverkocht LUXOR theater, nu leeft hij al jaren een teruggetrokken bestaan. Cabaretier, dichter, denker en drinker Kees Torn houdt het in 2012 voor gezien. Het duizend-koppig publiek heeft hij ingeruild voor twee, drie vrienden met wie hij correspondeert: “Nu weet ik tenminste tegen wie ik het heb”. In de documentaire 'Het langzame leven van Kees Torn' krijgt filmmaker André van der Hout toegang tot zijn leven.
André van der Hout (1958) studeerde maatschappijgeschiedenis aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Zijn documentaire De illusie aan de macht - 1412 dagen kabinet Den Uyl (1999) werd bekroond met een Gouden Kalf. Daarnaast heeft hij korte films, speelfilms en televisiedrama gemaakt, waaronder 'Het zwijgen' en 'De arm van Jezus'. - Laat meer zien
