Afleveringen
-
In deze aflevering het verhaal van filmcomponist Merlijn Snitker. De getalenteerde Merlijn componeerde de muziek van tientallen films en tv series, waaronder Gouden Kalf-winnaars als Alles is Liefde en Bankier van het Verzet. Zijn passie en vakmanschap maken hem tot een ware vakmeester in de geest van de Mazda Takumi. Ooit stond Merlijn als muzikant op het podium van North Sea Jazz, maar gaandeweg groeide zijn passie voor filmmuziek en ontwikkelde hij zich tot een 'muziekschilder', die steevast de harten van filmliefhebbers weet te veroveren.
Het pure ambacht van het maken van muziek is essentieel om tot een compositie te komen, die de film naar een hoger niveau tilt. De inbreng van Merlijn begint eerder in het proces dan men wellicht zou denken. Hij gaat al in een vroeg stadium van start met componeren, soms zelfs vóórdat de filmbeelden geschoten zijn. De reden hiervoor verraadt zijn enorme toewijding: "Als je al eerder kan helpen sturen met muziek, dan ben je een veel wezenlijker onderdeel van het maakproces.", aldus Snitker.
Het is ook de liefde voor detail die de muziekschilder tot een echte Takumi maakt. Merlijn Snitker denkt over alles na. Over zijn ambitie bij het componeren is Snitker duidelijk. "Ik vind het interessant worden als muziek een eigen rol speelt, een onzichtbaar personage is in het verhaal', vertelt hij. 'Maar het mag nooit tussen de kijker en het beeld in staan. Dat is de kunst."
-
In deze aflevering het verhaal van Wilma Plaisier. Ze is een Royal Delft opgeleide pateelschilder, die een eeuwenoude kunstvorm nieuwe energie wist te geven, in samenwerking met artiesten als Marcel Wanders en Iris Hond. In de podcast volgen we de wonderlijke weg van de in Zuid-Afrika geboren Wilma. Een klassiek geschoolde pateelschilder, die het aandurfde om het 'heilige' Delfts Blauw op onnavolgbare wijze te innoveren. Een eigenzinnigheid die absoluut ook deel uitmaakt van het Mazda dna.
Klassiek geschoold
Als 11-jarige meisje kreeg Wilma een rondleiding door het atelier van Royal Delft. De indruk die dit maakte, liet haar niet meer los. Na een harde leerschool aan dit wereldberoemde instituut, ontwikkelde ze steeds meer haar eigen 'handschrift'. Daarna kwam een unieke kans die ze met beide handen aangreep. Wilma: 'Op een dag werd ik gebeld door de kunstenaar Marcel Wanders. Iemand waar ik enorm tegenop keek. Het bleek dat hij een project met mij wilde doen.' Uit deze samenwerking kwam unieke projecten voort, zoals het beschilderen van huisjes en kroonluchters van keramiek, waarmee Delfts Blauw als kunstvorm nieuwe impulsen kreeg.
Delfts blauwe tattoos
Eigenzinnigheid en innovatiedrang drijven Wilma voort en dat levert zeer bijzondere projecten op: “Zangeres en pianiste Iris Hond - een vriendin van Marcel Wanders - wilde haar onderarmen laten tatoeëren in Delfts Blauw. Dit was misschien wel de mooiste opdracht die ik ooit heb gehad, omdat ik hier de grens over moest van klassiek maken naar ontwerpen.' Mazda ontwerpt haar auto's volgens eeuwenoude Japanse principes en dat respect blijft ook voor Wilma het uitgangspunt: 'Vernieuwend werk maken binnen het klassieke ambacht van Delfts Blauw. Dat is essentieel.”
-
Zijn er afleveringen die ontbreken?
-
In deze aflvering het verhaal van grastoveraar Nico van Vuuren. Als zoon van een tulpenkweker kreeg Van Vuuren kennis van planten met de paplepel ingegoten. De voetballiefhebber pur sang ging experimenteren met licht, temperatuur, luchtvochtigheid en verschillende grassoorten om de perfecte grasmat te creëren. En dat werd gezien. In 2005 voorspelde Guus Hiddink dat Nico een grote toekomst te wachten stond als Takumi van het Gras. En zo geschiedde.
Van Wembley tot Wimbledon
In de podcast komt de drive van Nico aan bod om de ultieme grasmat te ontwikkelen. Wat ooit begon als een droom in de rozenkwekerij is uitgegroeid tot een wereldwijd omarmd systeem. Ongeveer 20 jaar na de oprichting van SGL is het klantenbestand gegroeid tot 500 klanten. Het bracht Nico van Vuuren in de meest iconisch stadions van Europa. Arsenal, maar ook Wembley en Wimbledon profiteren van Nico's vakmanschap en passie. Zelf vindt Van Vuuren het innoveren nog het meest boeiend: "De Engelse groundsmen die lang met mij werken of die me van het begin af aan kennen, zeggen: weet je wat zo opvallend is, elk jaar kom jij weer met iets nieuws. Dat stopt niet bij jullie. En dat is gewoon waar het om gaat.”
-
In deze aflevering het verhaal van roeibotenbouwer Alex Wiersma. In de podcast vertelt deze oud jeugd-international van Roeiwerf Wiersma uit Heerenveen zijn bijzondere verhaal. De weg van deze Fries wordt gevolgd: van piepjonge 15-jarige deelnemer aan de Elfsteden Roeimarathon tot fenomeen op het gebied van de roeibotenbouw. Het draait hierbij niet alleen om een ultiem design, maar tevens om de wetten van de aerodynamica. Die link is ook te leggen met de engineers en designers bij Mazda.
Roeiwerf Wiersma is de enige werf in Nederland die zich volledig heeft gespecialiseerd in de ontwikkeling, bouw en reparatie van roeiboten. De specialiteit van de werf is het ontwerpen en bouwen van topkwaliteit C-boten voor verengings- en wedstrijdgebruik. In het marathonroeien zijn de C-boten van de werf toonaangevend en goed voor de meerderheid van de baanrecords en overwinningen bij alle grote marathons.
Winnen is millimeterwerk
De speciale podcast is opgenomen op de werf en alle facetten van het design en de productie komen aan bod. Wiersma: “Ik probeer op de millimeter de dingen te veranderen, zodat ik de perfecte roeiboot creëer. Voor een topboot is het op dat niveau het verschil tussen winst en verlies.”. Wiersma het verschil zien tussen een goede boot en een winnaar. Wiersma over een ranke skiff: "Verder durven gaan dan anderen denken dat je kan, zonder de ideale houding van de roeier geweld aan te doen. Tot het meten van de heupen toe. Het is millimeterwerk, maar hoe verder je daarin komt, hoe meer roeier en boot volledig in elkaar overvloeien." Voor Mazda zeer herkenbaar: elke Mazda wordt immers gebouwd vanuit de filosofie van Jinba Ittai; de perfecte eenheid tussen auto en bestuurder.
-
In deze aflevering het verhaal van Caroline Berends. Samen met haar man en chef-kok Wilco, drijft Caroline Berends het met een Michelinster onderscheiden restaurant-hotel De Nederlanden. Caroline zet alles in het werk om hun gasten door pure aandacht en een perfect gevoel voor sfeer een heerlijke ervaring te bezorgen. Ze is hiermee een ware Takumi in haar vakgebied en werd door het toonaangevende Gault&Millau beloond werd met de titel Gastvrouw van het Jaar 2023. Berends vertelt in deze podcast alles over de gastvrijheid die zij aan haar gasten biedt.
Alles voor een fantastische ervaring
Hoe word je de beste gastvrouw van Nederland? Is het puur hard werken of is er ook een geheim? Caroline Berends ziet vooral een feilloze antenne voor emoties als sleutel tot succes: "Wij moeten mensen lezen. Ze komen binnen en dan denk ik: hier moet ik echt alles op alles zetten om die persoon met een leuke lach de deur uit te krijgen. En een ander die komt binnen, die denkt, laat het maar gebeuren, want ik heb al een topdag dat ik hier mag zijn. Dat moeten wij inschatten en gedurende de avond blijven peilen. Dan kun je iedereen een topavond bezorgen."
-
In deze aflevering het verhaal van architect Hans van Heeswijk. Met zijn afstudeerproject aan de TU Delft viel Van Heeswijk destijds al in de prijzen. Het werd het begin van een unieke carriere. De architect renoveerde onder andere het Jeroen Boschhuis en het Mauritshuis en ontwierp het entreegebouw van het Van Gogh Museum. In 2007 kreeg hij de opdracht om het Verpleeghuis Amstelhof om te 'toveren' tot de Hermitage Amsterdam. Het bracht Van Heeswijk internationale roem als Takumi van de transformatie.
Om een gebouw te ontwerpen moet je een gebouw begrijpen
Wat is voor hem essentieel bij het ontwerpen van het ideale publieksgebouw, zoals een museum? Voor Van Heeswijk is dat vooral een diepgaand begrip van de functies van een gebouw en de behoefte van haar bezoekers: "Je moet begrijpen waar je naar binnen moet, hoe het geheel in elkaar zit. Daardoor voel je je thuis, voel je je op je gemak en heb je ruimte in hoofd voor de dingen waarvoor je naar dat gebouw kwam.", aldus Hans van Heeswijk.
