Afleveringen
-
Een podcast aanzetten is toch een beetje als een telefoontje opnemen: je weet nooit precies wat er gezegd gaat worden. Maar we zullen in ieder geval niet meteen om respect gaan gillen.
Een beetje schateren over een recent telefoon, dat doen we wel. Evenals toch nog eens even veel te diep duiken in het puzzelproces dat leidde tot het bedrag van 945 euro voor Eus, binnen de ‘rijksbrede mantelovereenkomst’ voor columnisten bij de overheid. En eerst komen we nog één keer kort terug op de ophef rond Jan van de Beek, de schoorvoetende ‘sorry’ van CBS-chef Peter Hein van Mulligen en de kritiek die dáár weer op kwam.
Maar het belangrijkste wereldnieuws van de week is toch het slot van de Amerikaanse verkiezingsrace. In de de nacht van dinsdag op woensdag weten we of ze in Amerika concentratiekampen gaan bouwen - en of daar dan Democraten of Republikeinen in opgesloten gaan worden. We blikken alvast maar even vooruit op deze schokkende gebeurtenissen…
Doneren aan deze podcast kan via:
https://buy.stripe.com/14k6oI5vSg3X2refYY
+++---+++---+++---+++---+++---+++---+++
Vindt u deze podcast gewoonweg leuk, dan moedigen we verdere verspreiding van harte aan
-
Donald Trump die burgers & fries uitdeelt in een McDrive - betere campagnebeelden gaan we niet meer krijgen. In ieder geval niet bij de VPRO, voor wie Bram Vermeulen helemaal Louis de Funès ging tégen Frans Nieuw-Caledonië. En bij Bar Laat weerde dr. Jan van de Beek zich wel kranig tegen Kati Piri, maar moet het ook op Twitter ontgelden bij policor pro-migratie links.
We openen deze aflevering met dat Bar Laat-stukje, om nog eens te beschouwen hoe niet Jan van de Beek een ‘charlatan’ zou zijn (zoals CBS-baas Peter Hein van Mulligen letterlijk suggereert), maar juist Leo Lucassen en ook Hein de Haas zich niet met argumenten weten te weren tegen inhoudelijke kritiek (zoals deze recensie, of zelfs dit Nieuwsbriefje).
Daarna snacken we gulzig van de McDonald’s-beelden van The Donald, waar zelfs Peter een beetje blij van werd (en we allebei vermoeden dat Trump toch wel echt de beste papieren heeft voor het winnen van een tweede ronde presidentschap), alvorens virtueel af te reizen naar nergens minder dan… Nieuw-Caledonië!
Doneren aan deze podcast kan via:
https://buy.stripe.com/14k6oI5vSg3X2refYY
+++---+++---+++---+++---+++---+++---+++
Vindt u deze podcast gewoonweg leuk, dan moedigen we verdere verspreiding van harte aan
-
Zijn er afleveringen die ontbreken?
-
Het doet er niet toe hoe u naar Israël versus het Soenni-soepie kijkt, als je maar hard genoeg roept dat het moet stoppen, liefst op televisie in een talkshow, dan kun je een oorlog zomaar een halt toeroepen.
Immers, wie wil er dode kinderen zien? Niemand toch? En als Israël nou gewoon een beetje van de schuld op zich neemt, erkent dat het aan een Messiascomplex lijdt en heel eventjes diep in de poppetjes van de ogen van Sophie Hilbrand kijkt, dan kunnen we toch zo een einde maken aan dit eeuwige conflict?
Van het onderwijs hoeven we namelijk geen oplossingen te verwachten want inmiddels is zelfs verstaanbaar spreken al niet eens meer vanzelfsprekend voor de jeugd, die bovendien steeds functioneel analfabeter wordt en daarmee dus retorisch disfunctioneel.
Voorts zijn wij wel erg blij met de be- en aanmoedigende respons op de eerste tien episodes van BouwNijverheid. Dus we gaan er maar gewoon mee door. De proefperiode is voorbij, dus de commentsectie hieronder wordt (net als elders op NN) paid subs only en we durven nu ook wel mede te delen:
Doneren aan deze podcast kan via: https://steun.nijmansnieuwsbriefje.nl/b/4gw7ur3oW769btK148
+++---+++---+++---+++---+++---+++---+++
Vindt u deze podcast gewoonweg leuk, dan moedigen we verdere verspreiding van harte aan
-
Zo, en voordat je het weet, heb je alweer tien uitzendingen gemaakt van een podcast die elf weken geleden verzonnen is. Kwestie van gewoon doen en maar kijken hoe het ontwikkelt.
Om logistieke redenen is deze uitzending ditmaal niet op woensdag opgenomen, maar op maandag 7 oktober bij elkaar gesomberd - een dag dat het gewicht van een woedende wereld weer eventjes op iedereen drukte. Dat was logischerwijs niet de gezelligste dag om aflevering tien op te nemen en dat is te horen ook.
De onderwerpen laten zich raden, waarbij vooral ondergetekende weer even in oude patronen vervalt van veel praten en weinig ademhalen. En het ging nog wel zo goed de afgelopen weken. Althans, Peter en ik vinden dat er best een aardige ontwikkeling in ons wekelijkse hoorspel zit - maar dat horen we graag van de onafhankelijke en onpartijdige luisteraar.
Hoe dan ook: Op naar de honderd!
+++---+++---+++---+++---+++---+++---+++
Vindt u deze podcast gewoonweg leuk, dan moedigen we verdere verspreiding van harte aan
-
Iran gooide raketten op Israël, een ‘wetenschapper’ in Nieuwsuur gooide poep naar de Joden maar de politie weigert ze daartegen te beschermen. Dat klinkt als een stevige bingo op de diversiteitskaart.
Rob Jetten en Laurens Dassen die Oekraïne keihard aanmoedigen maar Israël verwijten dat het land te gretig escaleert. Politiemensen die geen Joodse objecten meer willen beveiligen, waarop de korpsleiding verkondigt dat er in hun werkrooster rekening mee kan worden gehouden. De Iraanse rakettenregen was nog niet opgedroogd of in Nieuwsuur zat al een “wetenschapper” te verkondigen dat Israël zich van terreurstrategieën bedient. En dan wordt de traditionele bingoavond misschien ook nog verboden!? Nederland, je bent dolende.
+++---+++---+++---+++---+++---+++---+++
Vindt u deze podcast gewoonweg leuk, dan moedigen we verdere verspreiding van harte aan
-
Toch een beetje aangeslagen stond Peter op de stoep in Portugal. Want terwijl hij een bruiloftsfeest opluisterde met gezang, galmde een Allahoe Akbar door zijn Rotterdam.
En daarna nog honderd, van Ahmed Aboutaleb. Maar terwijl een onschuldig slachtoffer om helemaal niets uit het leven werd gerukt, mag de burgemeester zelf een miljoen stukslaan op zijn eigen afscheidsfeestje.
Was het een daad van een verwarde man (die eerder op zijn eigen moeder instak), of een terreurdaad van een verwarde man, die de islam als leidraad en motief gebruikte om met twee grote messen op mensen in te steken? Dat de eerste reflex van Aboutaleb was om zijn eigen religie vrij te pleiten van wandaden, en niet om een arm om zijn eigen stad te slaan, is een misser die te elfder ure toch nog een keer een kwaad licht op de zo geliefde burgervader werpt. Nog een keer ja, want het akkefietje met de vlag van een bevriend land ligt ook nog vers in het geheugen.
Bruggetje: zingt Abou Taleb tenminste nog een valse noot op zijn slotakkoord, uit Joe Biden komt helemaal niets zinnigs meer. De president van Amerika herkent mede-wereldleiders meer, terwijl niemand minder dan Narendra Modi achter hem op het podium zat. Pijnlijk maar ook onbegrijpelijk: hoe (en hoe lang) kan deze gevaarlijke schijnvertoning nog worden volgehouden?
+++---+++---+++---+++---+++---+++---+++
Vindt u deze podcast gewoonweg leuk, dan moedigen we verdere verspreiding van harte aan
-
Pagers op een veilige afstand, algemene politieke beschouwingen op de achtergrond en de migratiecrisis bevindt zich vooral in Brussel.
Bij het kijken naar de eerste ochtend van de politieke beschouwingen werd snel duidelijk dat het grootste probleem van dit kabinet is dat hun belangrijkste besluit, namelijk het uitroepen van een asielcrisis, een politiek probleem is dat zich voornamelijk buiten de Tweede Kamer afspeelt.
Immers, met een Algemene Maatregel van Bestuur (AMvB) of noodwet kan de Kamer weliswaar legaal en wettelijk omzeild worden om deze crisis officieel uit te roepen, maar daarmee is in Europa nog geen enkele opt-out bedongen om de instroom mee in te dammen.
Geheel ongerelateerd: heeft iemand toevallig het pager-nummer van Denk?
+++---+++---+++---+++---+++---+++---+++
Vindt u deze podcast gewoonweg leuk, dan moedigen we verdere verspreiding van harte aan
-
Een cynisch inkijkje in de UNRWA-subsidies en Trump versus Harris
Een Woo-verzoek bij Buitenlandse Zaken over de (tijdelijke bevriezing van de) UNRWA-subsidies, ingediend door deze website, geeft een cynisch beeld van het ambtelijke handelen. Ambtenaren maken zich niet druk over terreur tegen Israël of het lot van de gijzelaars, maar zoeken naar wegen om de geldstroom richting de Palestijnse hulporganisatie zo snel mogelijk weer open te kunnen draaien.
Uiteraard bespreken we dit Woo-verzoek, de rol van UNRWA en de verdenkingen tegen deze organisatie uitgebreid in de podcast. Het artikel met alle geopenbaarde documenten die het ambtelijke denken laten zien, is hier te lezen:
https://www.nijmansnieuwsbriefje.nl/p/de-naargeestige-kinderen-van-jan-pronk
Vannacht, vervolgens, zagen we Donald Trump niet winnen en Kamala Harris niet verliezen.
Het eerste en vooralsnog enige debat tussen de twee Amerikaanse presidentskandidaten was relatief inhoudelijk, als je verwachtingen daarover tenminste laag waren. Het ontspoorde nauwelijks, als je de bewering over illegale migranten die Amerikaanse huisdieren zouden opeten even negeert.
De Amerikaans kiezer kreeg vooral bevestiging van de bekende opties: een getergde oude ondernemer die zegt Amerika te willen verbeteren door specifieke problemen en bedreigingen voor het voetlicht te trekken en aan te pakken, of een stadse vrouw die een progressieve koers wil blijven volgen met een opgewekt en vastberaden gemoed, zonder langs stil te willen staan bij het chagrijn waarmee de huidige realiteit gepaard gaat.
Herken welk type mens je zelf bent, en je weet op wie je zou stemmen.
+++---+++---+++---+++---+++---+++---+++
Vindt u deze podcast gewoonweg leuk, dan moedigen we verdere verspreiding van harte aan
-
Deze week stond een Pakistaanse imam bij verstek voor de rechter vanwege een fatwa tegen Geert Wilders terwijl de Tweede Kamer een verbod op koranverbrandingen overwoog, en Arend Jan Boekestijn was in Dresden voor een doorsneemensensafari.
Die combinatie van onderwerpen is precies het brandpunt van het publieke debat: steeds meer kiezers in steeds meer landen slaan (hard) rechtsaf omdat ze de massamigratie en daaruit voortvloeiende islamisering met lede ogen aanzien, waarop de Boekestijntjes van dienst lacherig gaan doen over burgers die het beu zijn, vanuit een mediacocon waarbinnen migratiekritiek überhaupt geen legitiem onderwerp is.
Hoe komt dat, wat is er aan te doen en hoe loopt het af? Daar is Bart een stuk somberder over dan Peter - maar gelukkig zijn er lollige TikTok-filmpjes met stuntelende paralympiërs, en melancholie over de Oasis-reünie.
Vindt u deze podcast gewoonweg leuk, dan moedigen we verdere verspreiding van harte aan
-
De stekende realiteit van Solingen en censuur van sociale media
We beginnen met de blijde wederopstanding van Oasis, want als één band de analoge melancholie van de onbezorgde jaren negentig belichaamt dan is het wel het verhitte vehikel van de broertjes Gallagher.
Maar daarna is het toch al snel weer ernst met de dreigende repressie van het vrije woord op internet, de noodzaak om anoniem online te kunnen zijn en de hardnekkige onwil van asielvriendelijke migratie-vierders om de negatieve effecten van grote demografische veranderingen in korte tijd (grodevikt) te benoemen en te bestrijden.
Daar krijg je Solingens van, en uit gebeurtenissen zoals in Solingen volgen ofwel hele onvermijdelijke maatregelen, of het besef dat de overheid ons steeds minder kan beschermen tegen de uitwassen van migratie en islam. U moet kiezen - maar in Duitsland is het woord ‘deportatie’ in ieder geval niet meer taboe.
Vindt u deze podcast gewoonweg leuk, dan moedigen we verdere verspreiding van harte aan
-
Deze week: asielcrisis, hoe werkt WOO en hoezo ‘joyful’?
De eer is aan Marjolein Faber om namens het gehele kabinet Schoof een officiële asielcrisis uit te roepen. Was een beetje onvermijdelijk natuurlijk, maar: wat nu, dan?
In Engeland moeten ze cellen leegruimen en moordenaars vrij te laten om plek te maken voor mensen die vinden dat hun land óók een asielcrisis kent, maar in Amerika zetten ze gewoon hekken rond de Democratische Nationale Conventie in Chicago om ongewenste mensen buiten de deur te houden en binnen de sfeer lekker joyful te houden.
Tussendoor bespreken we ook nog even de ach en wee van Woo-verzoeken, waarmee je vaker wel dan niet tegen een onwillige overheid aanloopt.
Vindt u deze podcast gewoonweg leuk, dan moedigen we verdere verspreiding van harte aan. Abonneer vooral ook - gratis - op NijmansNieuwsbriefje.nl. Tot volgende week!
This is a public episode. If you’d like to discuss this with other subscribers or get access to bonus episodes, visit www.nijmansnieuwsbriefje.nl/subscribe -
Toch een beetje overdonderd over de hoeveelheid positieve reacties, begonnen we aflevering 2 vol goede moed maar met net zo weinig opsmuk. We gaan eerst een paar weken op elkaar inspelen, de vorm moet daar uit volgen.
We hebben wel wat van de opbouwende kritiek over S01E01 meegenomen, over het beter paraat hebben van feiten en Peter meer aan het woord laten. Neemt niet weg dat ook deze aflevering een live opgenomen generale repetitie is dus gun ons wat ruimte voor verbetering. De beroerde werktitel is alvast vervallen, dus die winst is binnen.
Deze week: Musk vs. de EU, Trump vs. Harris en ON! vs. de realiteit
Natuurlijk de fittie tussen Elon Musk en Thierry Breton. De Eurocommissaris voor Digitale Dingessen stuurde voorafgaand aan een live-gesprek tussen Musk en Donald Trump een dreigbrief aan X, dat ze geen schadelijke content' of desinformatie mochten delen van de EU Digitale Services Act. Breton werd prompt door iedereen zo hard weggehoond dat Ursula von der Leyen besloot afstand te nemen.
Via Musk en Trump kom je natuurlijk ook bij de Amerikaanse verkiezingen. Wat zouden we zelf stemmen, en waarom? En: hoe kon Kamala Harris ineens kandidaat worden voor het Witte Huis en waarom lijkt geen enkel medium daar kritisch op?
Verder is er nog de Tour de Femme, de Canal Pride en natuurlijk de mallotige toestand bij Ongehoord Nederland, en zo komt het uur wel vol. Aan het einde evalueren we onszelf alvast maar als u het beter weet, anders ziet of aan wilt vullen: de comments staan open en het we horen het graag.
Vindt u deze podcast gewoonweg leuk, dan moedigen we verdere verspreiding van harte aan want u bent er lekker als eerste bij maar verder groeien, doen we samen. Schrijf je in voor meer op NijmansNieuwsbriefje.nl en tot volgende week!
This is a public episode. If you’d like to discuss this with other subscribers or get access to bonus episodes, visit www.nijmansnieuwsbriefje.nl/subscribe -
‘Begin een podcast!’, zeggen toch heel wat meer mensen dan me lief is. Wie zit er op mijn geopolitieke duiding te wachten, denk ik dan. Maar Peter Bouwman, misschien bij u bekend als maker van GeenStijl Peters Weekmenu, zette me het mes op de keel en zei JE MOET.
Nou is het niet dat ik niet graag babbel. Kwartje er in en je kan met mij je lol op. Zeker nu ik als een halve kluizenaar aan de Portugese kust mijn dagen vul door tegen mijn honden te praten, ben ik blij als iemand soms een vraag stelt.
Dus zijn we er voor gaan zitten. Zonder prep (van mijn kant, Peter doet de techniek). Zonder naam (de werktitel is BouwNijverheid, maar die slaat echt helemaal nergens op) en zonder script (al liggen de onderwerpen voor het oprapen).
Aflevering 1 gaat voornamelijk over Engeland, de gespannen situatie en de absolute onwil van politiek en pers om de oorzaken te onderkennen. Israël komt voorbij, want het is tien maanden geleden dat de “gematigde leiders” van Hamas hun bloeddorstige horden op kibboetsen en een rave crowd afstuurden. Ter verzachting hebben we ook wat koetjes en kalfjes.
Head first
Zelfkritiek vooraf: we duiken meteen het diepe in. Eerste podcast, eerste take. Er is nog geen titel, er zijn geen instartjes en in verhouding tot Peter praat ik uiteraard veel te veel, want nou ja - I can’t help myself sometimes. De vorm moeten we nog vinden, maar we wilden geen laffe oefenrondjes op de podcastparking maken. Gewoon meteen de digitale snelweg op, waar iedereen kan toeteren, seinen en onaardige handgebaren kan maken.
Uw input is dus welkom, schroom geen kritiek, maar besef ook: hoe vaker we dit doen, hoe beter het wordt. Iedere woensdag, is het plan. Welkom bij S01E01 van [beroerde werktitel:] BouwNijverheid, met Peter Bouwman & Bart Nijman!
Wie een betere titel weet, mag roepen. En wie het een prettige podcast vond, mag ‘m delen
This is a public episode. If you’d like to discuss this with other subscribers or get access to bonus episodes, visit www.nijmansnieuwsbriefje.nl/subscribe -
Weet u wie plotseling voor mijn Portugese poort stond? Meneer Duk. Wierd Duk. Voor een vakantie, met een beetje werk. Of werk, met een beetje vakantie. Natuurlijk stapte ik over de schroom heen om hem daarin te storen, en vroeg of hij een podcast wilde opnemen.
Uiteraard was hij daar van harte toe bereid, dus hebben we ons teruggetrokken in het quartel-general editorial van Nijmans Nieuwsbriefje voor een lekker los gesprek.
In deze podcast komen onder andere maar niet uitsluitend de volgende onderwerpen aan bod: migratiewensen en het Hollandse hamsterwiel, Joe Biden en JD Vance, ironische distantie en de topless stranden van Zuid-Europa, Hans Teeuwen en linkse dogma’s, islam en boze mensen op sociale media, en een bindend advies van Wierd aan iedereen die zich in het vaderlandse publieke discours mengt.
Veel luisterplezier, de comments staan open voor iedereen die zich geroepen voelt om terug te praten en voel je vooral vrij om dit gesprek verder te delen.
NN ondersteunen?Word betalend lid: https://www.nijmansnieuwsbriefje.nl/subscribe ofDoneer eenmalig: https://www.nijmansnieuwsbriefje.nl/p/donatie-opties
This is a public episode. If you’d like to discuss this with other subscribers or get access to bonus episodes, visit www.nijmansnieuwsbriefje.nl/subscribe -
This is a free preview of a paid episode. To hear more, visit www.nijmansnieuwsbriefje.nl
Het kabinet Schoof I nam op dinsdag 2 juli 2024 plaats op het bordes van Paleis Huis ten Bosch voor het fotomomentje met de koning dat de start van hun regeertermijn markeert. Vandaag, woensdag 3 juli, volgt de regeringsverklaring en het debat daarover in de Tweede Kamer.
Bij dezen de audio, de openbare tekstversie vindt u op NijmansNieuwsbriefje.nl
-
De sfeer kantelde vanaf het begin van de verkenning langzaam maar zeker tegen Pieter Omtzigt maar nadat hij dinsdagavond de stekker uit de NSC-deelname aan de formatiegesprekken trok, is de sfeer rond hem en zijn partij vilein te noemen.
Vergeef me dat ik geen Roderick Veelo ben - niet qua techniek en niet qua stem. Maar op veler verzoek van twee of drie mensen, die mijn Nieuwsbriefjes ook graag in de auto willen kunnen beluisteren, zal ik welwillend experimenteren met een podcast.
Lees de tekstversie hierrr: Sint Pieter Struikelt. Gedachten bij de mislukte formatie
This is a public episode. If you’d like to discuss this with other subscribers or get access to bonus episodes, visit www.nijmansnieuwsbriefje.nl/subscribe -
Bijna dertien jaar, sinds april 2011, schreef ik onder het pseudoniem Van Rossem voor GeenStijl. Maar de roze koek is op - ik kies voor gezondheid, gezin en de soloroute via Substack.
Mijn nom de guerre op GeenStijl was een onomatopee voor verbaal geweld. De twintig procent speling die je als blogger zoekt tussen je IRL zelf en een stilistische internet-persona. De ruimte die je nodig hebt om een karikatuur van jezelf te kunnen maken, een typetje dat zich vervolgens kan bezondigen aan vrijzinnige retoriek die geen enkele reguliere redactie zou kunnen verdragen.
Het was fantastisch.
Maar na het Oekraïnereferendum en vooral sinds de zelfstandige overname van GeenStijl kreeg dat typetje steeds minder ruimte. In ruil daarvoor begon de eindeloze stroom enveloppen, blauw en anderszins. Verplichtingen. Overheidsbemoeienis. Verkoop aan de deur. Gezever en gezeik. Je komt simpelweg niet meer aan je werk toe. Contacten versloffen. Tips blijven liggen. Je netwerk verslapt. Bovendien haalde ik geen enkel genoegen uit het ondernemerschap - het moest gebeuren, maar maakte me doodongelukkig, en uiteindelijk doodop.
Hier op Substack opende ik dit schuilkerkje, om relatief ongestoord wat van me af te kunnen schrijven op een manier waar binnen GS nog steeds alle ruimte, maar voor mijzelf steeds minder gelegenheid was. Therapie, want ik ben al een paar jaar opgebrand. Dat is aan de buitenkant goed te verbergen maar aan de binnenkant ben je als een kop thee met suiker: ook als je stopt met roeren, blijft de hete drank rondjes door het glas spoelen. Om gelijke tred te houden met het malende gemoed, is X mijn geheime medicijn. Een waterval van twitterruis voor een rusteloos hoofd, als een tegengeluid waar mensen met tinnitus zo naar verlangen om hun eeuwige oorsuizen met een vacuüm te vullen.
Ik bleef weliswaar zoeken naar uitwegen en oplossingen, maar na veel deductie is de conclusie simpelweg dat het einde bereikt is. Ik mis het vrije schrijven, ben het handenbindende bedrijfsvoeren gaan vrezen en ben vooral het moe zijn moe. Op een bepaald moment gaat het ook gewoonweg teveel over jezelf (zoals in dit stukje eveneens onvermijdelijk is).
Na jaren van ongeremd razen heb ik de randen van mijn eigen afgrond gevonden en verkend. Zo ver komen de meeste mensen nooit, dus het is - achteraf is het mooi wonen - meer leerzaam dan spijtig. Ik heb niet genoten van het uitzicht, maar wel een uitzicht genoten.
Enerzijds ervaar ik de trots dat ik GS, tegen de verwachting van velen in, samen met anderen zelfstandig heb laten voortbestaan, anderzijds overvalt me de opluchting dat er eindelijk rust en ruimte komt om mezelf in een nieuw diepe te werpen.
Voor nu, voor u, een goed, gezond en eigengereid 2024 gewenst. Tot snel.
I’m defending my right to do it in the waythat makes me feel best.I always figure if a writer is bored with his workthe reader is going to be bored too.— Charles Bukowski
Zo is het, zo was het en zo moest het zijn
Na bijna dertien jaar en meer dan tienduizend topics aan de redactietafel van GeenStijl en ruim vijf jaar in het stuurhuis van GS Magenta zit mijn dienstplicht er op.
Het was een uitdaging en een avontuur, een wilde achtbaan op een koude kermis, een vrije leerschool met onvergetelijke levenslessen en uiteindelijk een permanente principiële plicht in soms een eenzame onderneming.
Van mijn eerste en door mij zeer geliefde uitgever Stef Dol leerde ik als beginnend bloggertje al vroeg de les dat de voorpagina alle vormen van schoppende ophef mag veroorzaken, zolang de achterkant maar stabiel en volwassen is. Vanaf het moment dat News Media stopte te bestaan en GS Magenta op 1 november 2018 de roze fakkel overnam, heb ik die even ogenschijnlijk simpele als tegenstrijdige opdracht altijd nagestreefd en daarbij alles in mijn macht en vermogens gedaan om iedereen zo goed mogelijk zijn of haar werk te kunnen laten doen, met het voortbestaan van GeenStijl als hoogste doel.
Van Mediahuis erfden we een commercieel verwaarloosde titel in een verouderd digitaal karkas. De routekaart naar wereldheerschappij toonde een lange reis met vele valkuilen en obstakels voor onervaren bestuurders, maar we verschenen vol goede moed aan de start en al na het eerste jaar over onverharde wegen tekende zich aan de horizon de matte glans van een gladder stuk zwart asfalt af.
Helaas verloren we begin 2020 een ervaren IT’er, vlak voordat een jarenlange coronastorm opstak en enkele spookrijders de weg voorwaarts soms ogenschijnlijk onmogelijk te navigeren maakten. Het zoeken naar oplossingen, bewaken van de stabiliteit en het blijven onderhouden van de voorpagina voelden lange tijd als blindvaren. Het bedrijf kwam er wonderwel gezond doorheen, helaas gold dat niet voor mijzelf.
Met het verslechteren van mijn gezondheid en daarna het uitblijven van een uitzicht op chronisch herstel van diep ingesleten burnoutklachten, begon het besef te groeien dat mijn eigen ideale beloning - de geliefde plek aan de redactietafel terugverdienen, gewoon, als bloggertje - steeds meer een fata morgana werd, een zacht streven dat vervaagde tussen de harde kaders van boekhouding, bureaucratie en bedrijfspolitiek.
Ik heb altijd naar eer, geweten en met volle verantwoordelijkheid jegens alles wat (en iedereen die) op mijn weg gegooid werd gehandeld in het belang van het voortbestaan van GeenStijl. Die taak is volbracht, GeenStijl kan verder. Gedragen door ervaring en geestdrift, uitzonderlijke schrijvers en stronteigenwijze ijveraars.
Bij zijn pensionering sprak mijn vader ten overstaan van zijn aanstaande oud-collega’s de laconieke woorden: “Er is niets zo betrekkelijk als een dienstverband.” Aan die ware woorden wil ik graag toevoegen dat wie wil schrijven, niet altijd kan blijven.
Ik wens en hoop dat GeenStijl nog vele jaren en in de goede gezondheid waarin het thans verkeert als een van de laatste bastions van het vrije woord een prikkelend vaccin tegen het grauw van de dag blijft.
I have no taste for either poverty or honest labor, so writing is the only recourse left for me— Hunter S. Thompson
This is a public episode. If you’d like to discuss this with other subscribers or get access to bonus episodes, visit www.nijmansnieuwsbriefje.nl/subscribe
